کد مطلب:44084 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:31

گنجینه پرسمان » خانواده و زندگي

فلسفة اين كه بعد از فوت پيامبر، مردم نميتوانند با زنان پيامبر ازدواج كنند چيست؟ مدرك آن كدام است؟

با آرزوي موفقيت براي جنابعالي فلسفة حرمت ازدواج با زنان پيامبر بعد از فوت ايشان از آية شش سورة احزاب استفاده ميشود:

النبيّ اولي بالمؤمنين من أنفسهم و أزواجه أمهاتهم؛ پيامبر نسبت به مؤمنان از خود آنها اولي و سزاوارتر است و همسران او مادران مؤمنان محسوب ميشوند.

در اين آيه اوليت پيامبر(ص) نسبت به مؤمنان و بودن زنان پيامبر(ص) به منزلة مادر مؤمنان ذكر شده است.

اين دو حكم اهميت و شرافت پيامبر را به مسلمانان بيان ميكند. در اين آيه اولويت پيامبر(ص) را نسبت به مسلمانان به طور مطلق ذكر كرده و مفهومش اين است كه در كلية اختياراتي كه انسان نسبت به خويشتن دارد، پيامبر(ص) از او اوليو برتر است. بايد گفت پيامبر اسلام هم در مسائل اجتماعي و هم فردي و خصوصي، هم در مسائل مربوط به حكومت و قضاوت و دعوت، از هر انساني نسبت به خودش اولي است و اراده و خناست او مقدم بر اراده و خواست وي ميباشد.

حكم دوم در زمينة همسران پيامبر است كه به منزلة مادر براي همة مؤمنان محسوب ميشوند. البته مادر معنوي و روحاني، همان گونه كه پيامبر پدر معنوي و روحاني است.

اين ارتباط و پيوند معنوي تنها تأثيرش، حفظ احترام و حرمت ازدواج با زنان پيامبر بود. در آية 53 همين سوره ميفرمايد: و ما كان لكم أن توذوا رسولالله و لا أن تنكحوا أزواجه من بعده أبداً انّ ذلكم كان عند الله عظيماً ؛ حق نداريد رسول خدا را آزار دهيد و هرگز همسران او را بعد از او به همسري خود در آوريد. اين كار نزد خدا سنگين و بزرگ است.

بنابراين جعل چنين حكمي (حرمت ازدواج با زنان پيامبر) براي احترام به پيامر است، وگرنه از نظر ارث و هم چنين ساير محرمات نسبي و سببي كمترين اثري ندارد؛ يعني مسلمانان حق داشتند با دختران پيامبر ازدواج كنند، در حالي كه هيچ كس با دختر مادر خود نميتواند ازدواجكند، نيز محرميت و نگاه كردن به همسران پيامبر براي هيچ كس جز محارم آنها مجاز نبود.1[1]

علامة طباطبايي فرمود: اين كه زنان پيامبر(ص) مادران امتند، حكمي است شرعي و مخصوص به آن حضرت و معنايش اين است همان طور كه احترام مادر بر هر مسلمان واجب ميباشد و ازدواج با او حرام است، احترام همسران رسول خدابر همه آنان واجب و ازدواج با آنان بر همه حرام است.

پس تشبيه همسران رسول خدا به مادران، تشبيه در بعضي آثار مادري است، نه همة آنها.[2]در تفاسير ديگر و نيز تفاسير اهل سنت مانند المراغي و فخر رازي همين مطلب آمده است.



[1]تفسير نمونه، ج 17، ص 204.

[2]الميزان، ج 16، ذيل آيةمذكور.